“Innovaties genoeg. Maar hoe implementeer je ze succesvol?”

Aanstekelijke lach

De collega’s die Rachelle nomineerden, noemen haar een stille kracht binnen Maastro. In figuurlijke zin. Want in de praktijk schatert haar aanstekelijke lach regelmatig door de gangen. Volgens haar collega’s straalt ze veel positiviteit uit, ook als het even tegen zit. “Dat herken ik wel, ja. Ik ga niet snel bij de pakken neerzitten. Ik denk liever: wat kunnen we doen om het beter te maken?”

Onderzoeken versterken

Als beleidsmedewerker Research neemt Rachelle onderzoekers veel werk uit handen: “Ik zorg dat alle randvoorwaarden in orde zijn zodat de onderzoeker zich kan richten op de inhoud. Ik regel alle contracten, vraag grants aan, lees kritisch mee en probeer de onderzoeken zo sterker te maken.”

Innovatie-implementatie

Eén dag in de week zit ze aan de andere kant van de tafel. Als PhD-student werkt ze dan aan haar onderzoek naar innovatie-implementatie. Haar voorspellingsmodel is erop gericht om projectleiders ondersteuning te bieden bij de inschatting of een innovatie volgens planning succesvol geïmplementeerd kan worden. En zo niet: wat er dan vooraf verbeterd moet worden aan de randvoorwaarden.

Vijf succesfactoren

“Er bestaan al allerlei modellen die je helpen om het succes van een innovatie-implementatie te vergroten. Maar dat zijn superuitgebreide, De Maastro Research Award gaat normaal gesproken naar een onderzoeker die impactvol onderzoek verricht. Dit keer gaat de award naar een medewerker die via de afdeling Research Affairs zodanige support levert dat het vollédige onderzoeksveld van Maastro naar een hoger plan kan worden getild. In de rol van beleidsmedewerker helpt

Rachelle Swart onderzoekers bij het verbeteren van hun onderzoek en het binnenhalen van grants. Daarnaast doet ze als PhD-student zelf onderzoek naar de succesvolle implementatie van innovaties. Want als de implementatie mislukt, heeft de patiënt er helemaal niks aan. gebruiksonvriendelijke frameworks waarin veel te veel factoren worden meegewogen. Ik heb eerst in de literatuur alle factoren opgezocht die als significant worden aangemerkt. Met dat lijstje ben ik naar projectleiders in diverse radiotherapiecentra gestapt om te checken of al die zaken daadwerkelijk een rol hebben gespeeld in hun project. Zo heb ik een aantal factoren kunnen wegstrepen en andere juist meer waarde kunnen geven. Uiteindelijk bleek dat slechts vijf factoren echt voorspellingskracht hadden: het type innovatie, de complexiteit, voldoende bekwame medewerkers, heldere doelen en processen, en tot slot de haalbaarheid en wenselijkheid van de innovatie.”

De helft mislukt

Zo’n handzaam voorspellingsmodel is belangrijk. “Uit mijn interviews met projectleiders blijkt dat bijna de helft van de innovaties niet binnen de afgesproken tijd succesvol geïmplementeerd wordt of helemaal mislukt. En dat is zonde. Mijn model helpt de projectleider om aan de voorkant bij te sturen, waardoor de innovatie

makkelijker bij de patiënt terechtkomt. Mijn onderzoek richt zich nu vooral op innovaties in de radiotherapie, maar hopelijk is mijn model straks breder inzetbaar. Denk bijvoorbeeld aan e-healthoplossingen.”

Geen schijn van kans

Dat ze al na anderhalf jaar onderzoek genomineerd werd voor een Research Award, was een grote verrassing: “Alleen al die nominatie vond ik een hele eer. Ik wist dat er veel concurrentie was, dus ik dacht dat ik geen schijn van kans had. De verrassing was dan ook groot toen Marc Vooijs me uitnodigde voor de uitreiking van de awards. Ik sta niet zo graag in de spotlights, dus daar kreeg ik het wel even warm van. Helemaal toen ik de mooie woorden van collega’s hoorde. Dat je werk gewaardeerd wordt. Dat je gezien wordt. Dat doet me wel wat. Als ik naar dat mooie beeldje in mijn woonkamer kijk, denk ik: wow, dat heb ik toch maar mooi bereikt!”

Rachelle: “Mijn model helpt de projectleider om een innovatie sneller en makkelijker bij de patiënt te krijgen”